U ovom tekstu ćemo vam predstaviti nekoliko planina na b koje možete koristiti za zanimljivu geografiju.
Beljanica – najveća krečnjačka planina u Srbiji, nalazi se između tri reke Mlave, Resave i Žagubičke reke, a pripada karpatsko-balkanskom masivu. Ona se prostire u dužini od 24 km sa zapadne ka istočnoj strani. Najviši vrh ove planine dostiže visinu od 1339 m. Ukupna površina koju ova planina zahvata iznosi 309 km2 i pripada najskorije ustanovljenom nacionalnom parku kod nas (Kučaj-Beljanica). Područje oko ove planine zahvata najveće nenaseljeno prostranstvo u Srbiji koje ima površinu od 2500 km2.
Glavna visoravan na Beljanici je gola, ali su zato njene padine prekrivene hrastovim i bukovim šumama. Na severnom delu planine se nalazi visoravan, a tu su i razne uvale, vrtače, te slepe doline. Na južnom delu, planina Beljanica je stenovita. Sam vrh predstavlja krečnjački greben koji veoma strmo nadvisuje klisuru Čemernice. Reka Čemernica je desna pritoka Resave. U samom grebenu Beljanice se mogu naći i pećine, a najpozantija i najveća je Velika Atula. Pored nje, preporučujemo i Resavsku pećinu koja je veoma lepo uređena i ima lokalnog vodiča.
Na samom podnožju severne ivice planine izvire reka Mlava kod mesta Žagubica.
Na planini Beljanici ima puno površinskih i podzemnih tokova, voda je čista i planinari je mogu piti bez problema. Viđeni su i potoci ponornice.
Klima na ovoj planini je kontinentalna.
Možda najpoznatiji deo Beljanice jeste divan vodopad Veliki buk koji se nalazi na južnoj padini planine. Ovo mesto je poznato i kao izletište Lisine, gde mnogi pronalaze divne trenutke za odmor, šetnju, ali i sjajnu pastrmku. Sam vodopad pripada rečici Vrelo, koja je desna pritoka Resave i dugo je vođen kao najveći vodopad u Srbiji (25 m). Danas se zna da su najveći vodopadi ipak na Staroj planini.
Životinjski i biljni svet Beljanice je bogat. Ima biljaka koje su na Crvenoj listi flore naše države. Smatra se da na Beljanici utočište nalazi oko 130 vrsta ptica.
Belasica je planina koja pripada Makedoniji, Bugarskoj i Grčkoj. Najveći deo planine (45 %) je u Grčkoj, zatim u Makedoniji (35 %) i Bugarskoj (20%). Najviši vrh planine Belasica jeste Radomir koji ima visinu od 2029 m. Vrh se nalazi na grčko-bugarskoj tački razdvajanja. Drugi veliki vrh je Polje i to na tromeđi Grčke, Makedonije i Bugarske. On ima visinu od 1888 m. U istoriji je Belasica poznata po velikoj bitki koja se odigrala između cara Samuila i Vasilija II (vizantijskog cara).
Sam planinski masiv ima širinu od 7 do 9km, i dužinu od 60 km. Zapadna granica planinskog masiva Belasice je makedonska reka Vardar, a istočno reka Struma.
Na severnoj strani, planina dopire do Strumičke kotline, a južno do Dojrana.
Na Belasici ima dosta rečnih tokova, ali i termalnih izvora. Jedan od najznačajnijih ima temperaturu od 75º C i nalazi se u Makedoniji.
Na planini rastu jasen, hrast, bukva, kesten, jela, bor i druge vrste drveća. Klima je pod uticajem Egejskog mora, pa se može odrediti kao mediteranska. Najbliži okolni gradovi su Seres u Grčkoj, Petrič u Bugarskoj i Strumica u Makedoniji.
Od 2007. godine u Bugarskoj je osnovan park prirode na ovoj planini. Površina ovog parka prirode obuhvata 11732.4 h.
Bjelašnica je planina koja se nalazi u Bosni i Hercegovini, tačnije u njenom centralnom delu. Deo je dinarskog planinskog venca zajedno sa Jahorinom, a pored nje se nalazi druga poznata bosanska planina – Igman. Tu su i Visočica i Treskavica. Na ovoj planini možete skijati od novembra, pa sve do maja meseca. Ponekad se dogodi da se skijaška sezona produži. Prosečan broj snežnih dana u toku godine je 200, a prosečna visina snega 135 cm. Kapacitet skijališta je 8396 skijaša na sat. Na planini postoje 3 žičare i 5 ski liftova.
Najviša tačka Bjelašnice je Zvjezdarnica koja se nalazi na 2067 m.
Inače, ova planina može da se definiše kao kraška visoravan. Dugačka je 15 km od severoistoka ka jugozapadu. Na severnoj strani je Bjelašnica viša i tu se nalaze njeni najveći vrhovi: pored Zvjezdarnice, tu su i Vlahinja i Krvavac (oba nešto viša od 2000 m).
Na jugu, planina je malo niža – u proseku oko 1200 m.
Na planini gotovo da nema voda, zbog toga što su dolomitne i krečnjačke mase formirale pukotine, pa svaka padavina ode ispod zemlje. U prošlosti su ovde delovali glečeri, o čemu postoje tragovi i dokazi.
Na samom vrhu planine je davne 1894. godine izgrađena meteorološka stanica. Izmerena srednja godišnja temperatura je 0.7º C. To je zbog toga što su zime izuzetno hladne (i do -41º C).
Vetrovi koji duvaju na ovoj planini su jugo i bura.
Tokom leta, planina je pokrivena zelenom i gustom travom, ali to traje svega nekoliko meseci. Do visine od 1900 m mogu se videti livade i šume, a preko toga su ogoleli grebeni i ponegde trava sa klekovinom.
Od životinjskog sveta mogu se sresti srne, vukovi, medvedi, divlje svinje i lisice.
Bjelašnica je prilično izgrađena i opremljena svom neophodnom infrastrukturom za zimske sportove i rekreaciju u vreme održavanja Zimskih olimpijskih igara 1984. godine.
Odmah pored Bjelašnice, nalazi se još jedna planina sa interesantnim imenom – Baba. Njen najviši vrh nosi još interesantniji naziv – Djed. Visok je 1737 m. Planina zapravo pripada Republici Srpskoj i na severu se dodiruje sa Bjelašnicom. To je planina koja se sastoji od kraških oblika, a ponajviše od vrtača. Nema puno šuma, ali se negde na visini od 1000 m nalazi dosta kraških izvora.
Planina Balkan je drugo ime za Staru planinu. Nalazi se jednim delom u istočnoj Srbiji, a jednim delom u Bugarskoj. Ova planina se prostire na dužini od 600 km. Sistemski pripada Balkansko-karpatskim planinama koje idu sve od Vrške čuke pa do Crnog mora. Vrh Balkan planine je visok 2376 m i nosi ime Botev.
Drugi poznati vrhovi Balkana su Babin zub, Midžor, Vrh baba, Orlov kamen, Srebrna glava i Sveti Nikola.
