U ovom tekstu ćete saznati koje su to planine na slovo P koje možete koristiti u zanimljivoj geografiji.
Penja Santa de Kastilja se nalazi u Nacionalnom parku Picos de Europa, jednoj od najvažnijih planinarskih regija u Španiji, koja se nalazi na severu u provincijama Asturijas, Leon i Kantabria. Penja Santa de Kastilja ima visinu od 2596 m. Uspon na ovaj vrh zahteva priličnu umešnost.
Penja Santa de Kastilja je 16. najviši vrh planina Picos de Europa. Prvi pohod na ovaj vrh je obavljen 4. avgusta 1892. godine.
Uspon na ovu planinu je obično moguć od kasnog proleća do rane jeseni. Krajem avgusta, vreme ima tendenciju da se pogorša, ali se pristojni uslovi mogu očekivati čak i u oktobru. Prve snežne padavine se obično dese krajem septembra.
Pirineji (Španija, Francuska, Andora) su planinski lanac na jugozapadu Evrope. Ove planine čine prirodnu granicu između Francuske i Španije. Najviši vrh je Aneto koji dostiže visinu od 3404 m. Takođe, Pirineji razdvajaju kontinentalnu Evropu od Iberijskog poluostrva. Protežu se 491 km od Biskajskog zaliva (Atlantski okean), pa sve do Mediteranskog odnosno Sredozemnog mora.
Najveći, odnosno centralni greben Pirineja jeste špansko-francuska granica, a između se nalazi Andora.
Pirineji obuhvataju sledeće delove Španije: Barselonu, Đironu, Saragosu, Navaru, Uesku, Ljeidu i Guipuzcou.
Pirineji obuhvataju sledeće delove Francuske: Od, Gornju Garonu, Arjež, Atlantske Pirineje, Visoke Pirineje i Istočne Pirineje.
Ako se skupno posmatraju, Pirineji se mogu podeliti na zapadne i istočne, atlantske i centralne. Upravo u centralnim Pirinejima se nalaze najveći vrhovi ovih planina, a to su: Mont Posets, Mont Perdu i Aneto.
Naučnici su utvrdili da su Pirineji stariji od Alpa u geološkom smislu. Kaže se da su prvi sedimenti ovih planina nastali u paleozoiku i mezozoiku. U istočnom delu Pirineja se nalaze gnajsne i granitne stene, a na zapadnom delu su krečnjački slojevi na vrhovima granitnih stena.
Na Pirinejima nema velikih jezera, ali zato ima visokih prevoja, planinskih bujica, cirkova. Najvećim vodopadom se smatra Gavarnije. On se nalazi na samom ulazu u Gave de Pau. Visok je 462 m.
Od rudnih bogatstava mogu se zapaziti nalazišta lignita na francuskoj strani, potom nalazišta talka, ali i uglja na španskoj strani.
Na Pirinejima ima dosta mineralnih vrela. Najpoznatiji topli izvori su Eaux-Chaudes i Bageres-de-Luchon. Ovi izvori imaju sumpor, a niži izvori imaju selen i nisu tako topli. Najpoznatiji niži izvori su Rennes-les-Bains, Campagne i Bagneres-de-Bigorre.
Prokletije su se u prošlosti formirale na spoju Šar-planina i Dinarida. Njihov pravac pružanja je severoistok-jugozapad, a najduži lanac iznosi 70 km. Ove planine zahvataju deo Kosova i Metohije, Crne Gore i Albanije. Najviši vrh prokletija je 2694 m, a naziva se Jezerski vrh. Najviši vrh koji pripada Kosovu i Metohiji je Đeravica. Ovaj vrh se nalazi na 2656 m. Severni deo planine se označava kao prirodni park. On zauzima površinu od 1000 km2.
Naziv Prokletije je kod nas odomaćen zahvaljujući Jovanu Cvijiću jer ga je on uveo u geografiju. Naime, pošto je vlastita imenica u množini, zna se da je Jovan Cvijić naziv koristio kako bi imenovao veliki planinski venac koji počinje od Skadarskog jezera, a završava se kod reke Ibra i Metohije. Nekada su se Prokletije nazivale Crnogorski Alpi ili Severnoalbanski Alpi, kao i Alpi na jugu Evrope.
Albanci koriste isti naziv kao i mi, s tim što ga izgovaraju na albanskom jeziku – Bjeshkete e Nemuna. Kada se ovaj naziv bukvalno prevede, znači zabranjene ili proklete planine.
Ime Prokletije upućuje na nezgodne istorijske i društvene prilike sa ovih prostora, ali i na prirodne odlike koje opisuju ovaj kraj. Prokletije su vrlo divlje, neprohodno i krševito mesto.
Smatra se da su Prokletije svoj reljef formirale u oligomiocenu. Posle toga su na reljef uticali pliocenski i pleistocenski neotektonski pokreti, potom lednička i fluvijalna erozija i denudacija. U krečnjačkim delovima Prokletija ima jama, pećina, uvala i dubokih rupa.
Kada je u pitanju klima na Prokletijama treba reći da je ona vrlo raznolika i složena. Klimatski uslovi se menjaju i po horizontali i po vertikali. U poznu jesen i u proleće se zapaža ciklonska aktivnost (primećena su delovanja sredozemnog i atlantskog ciklona). Ako bismo zbirno posmatrali prostor Prokletija, mogli bismo izdvojiti tri regije: planinsku (preko 2000 m), subplaninsku (između 800 i 1200 m) i umereno-kontinentalnu (između 500 i 800 m).
Prosečna temperatura na visini od 2120 m iznosi svega 2.8º C. Zime su umereno hladne, a leta umereno topla.
Proleće je skoro uvek malo hladnije od jeseni. U planinskim i subplaninskim delovima je vlaga znatno viših vrednosti u odnosu na prosek.
Prokletije obiluju kraškim vrelima, rečnim tokovima kroz kanjone i klisure, džinovskim loncima, vodopadima, kraškim izvorima i ponorima.
Prokletije su prostor gde se ukrštaju tri fitogeografske regije koje su prisutne na severnoj zemljinoj hemisferi. To su: mediteranska, alpsko-visokonordijska i eurosibirsko-boreo-američka. Ako posmatramo od podnožja prema vrhu planina, videćemo dva šumska sloja i jedan travnati. Potom ide listopadni šumski sloj (hrastovi), a zatim crni jasen i grab.
Potom se ređaju bukve, pa četinari (smrča i jela), iznad njih su munika i molika i na kraju Pinus mugo ili bor krivulj koga ima na visini od preko 2000 m. Ove šume su termoregulator. Tokom leta daju svežinu, a tokom zime sprečavaju razvoj izuzetno niskih temperatura.
Divlje vrste životinja koje žive na Prokletijama su mrki medvedi, divokoze, srne, divlje svinje. Ptice koje naseljavaju ove planine su jarebica, sivi orao, veliki tetreb i leštarka. Ima zečeva, vidri, jazavaca, tvorova, veverica, lisica, itd.
Pirin je masiv planina koje se nalaze na jugozapadu Bugarske. Ovaj masiv je produžetak Rile na severu, a ide sve do granice Bugarske sa Grčkom. Ovaj planinski masiv se smatra granicom između crnomorskog i egejskog sliva. Najviši vrh Pirina je Vihren koji ima visinu od 2914 m. Najpoznatije zimsko odmaralište i skijalište na ovoj planini je Bansko.
