Seličevica, planina obrasla pretežno hrastovom, leskovom i bukovom šumom nalazi se u blizini Niša i uzdiže se iznad tri kotline: Leskovačke, Niške kotline i Zaplanje. Na padinama ove planine izvire Gabrovačka reka, koja protiče kroz istoimeno naselje u Nišu, a po tom naselju je i dobila naziv.
Dužina njenog toka iznosi oko 9km i osim kroz naselje Gabrovac, protiče kroz deo Niša poznat pod nazivom Trošarina, kao i kroz sam Niš. Ova reka zimi i u proleće obično nabuja, posle obilnih kiša i otapanja snega, tako da često plavi okolno područje, nanoseći štetu domaćinstvima koja se tu nalaze.
S druge strane, leti često zna da presuši ili ima mali protok vode.
Kroz naselje Gabrovac, oko 6km udaljeno od centra Niša, protiču dva potoka, poznata pod nazivom Berbatovska i Vukmanovska reka, i ulivaju se u Gabrovačku reku, koja je i sama pritoka Nišave. Tako da ova reka pripada crnomorskom slivu.
Ovo naselje je poznato po tome što se tu nalazi jedan od najstarijih i najlepših manastira u nišavskom području. U pitanju je manastir Svete Trojice, sagradjen u XIII veku. Za ovaj manastir, koji pripada Eparhiji niškoj Srpske pravoslavne crkve, se veruje da je podignut od strane nekog od Nemanjića, i da je baš na ovom mestu car Dušan 1330. godine pričestio svoju vojsku, uoči bitke kod Velbužda. Pored ovog manastira, naselje Gabrovac je istorijski interesantno po tome što se u blizini nalaze i turski i rimski šanac, kao i nekoliko Zapisa (krst Svete Trojice, dud Svete Trojice i lipa kod crkve).
Gabrovačka reka dalje nastavlja svoj tok kroz naselje Trošarina, koje predstavlja vezu između Niša i Niške banje. Samo naselje je poznato po čuvenom spomeniku iz Prvog srpskog ustanka, Ćele-kuli. Pored Gabrovačke, kroz Niš protiče i Kutinska reka, koja izvire na Suvoj planini.
Obe reke se na široj teritoriji grada ulivaju u Nišavu. Gabrovačka reka je premošćena sa 12 većih i manjih mostova, na svom toku kroz Niš, a među njima treba izdvojiti drveni most, sagrađen u blizini Ćele-kule. Jedno od najznačajnijih obeležja grada Niša je Niška tvrđava, za koju se smatra da je nastala u XVIII veku, a brojna arheološka ispitivanja su pokazala da datira iz perioda od pre 2000 godina.
Naime, ovo utvrđenje je podignuto na ostacima antičke tvrđave. Zanimljivo je to da je rimski imperator Konstantin Veliki rođen na prostoru ovog grada, tadašnjeg Naissus-a, i da je značajno uticao na izgled samog grada i tvrđave.
Reka Nišava
Reka Nišava, kao najduža i najveća pritoka Južne Morave, izvire u Bugarskoj, a dužina njenog toka kroz Srbiju iznosi 151km, dok ukupna dužina iznosi oko 218km. Njen izvor se nalazi ispod vrha Kom, na Staroj planini, a sam vrh je smešten u blizini bugarskog sela Ginci, te nosi i naziv Ginska reka, kako je nazivaju u Bugarskoj. Na svom toku kroz Srbiju, ova reka protiče kroz Dimitrovgrad, Pirot, Belu Palanku, Nišku Banju i Niš, a na oko 10km od Niša završava svoj tok ulivajući se u Južu Moravu.
Reka Nišava danas nije plovna, mada je u prošlosti to bila. Ona ima dosta manjih pritoka, a pored Gabrovačke i Kutinske reke to su Jerma, Crvena reka, Koritnica, Visočica i Gradašnica. Njenu dolinu prati put koji je od davnina spajao Aziju i Evropu, te se može reći da reka Nišava ima istorijski i geografski značaj. Njen tok je kompozitna dolina u kojoj se smenjuju klisure i kotline: Dimitrovgradska, Pirotska, Godečka, Niška itd., a svakako najpoznatija klisura je Sićevačka klisura.
Sićevačka klisura
Sićevačka klisura, nazvana po selu Sićevu, nalazi se između Niške Banje i Bele Palanke, tj. između Svrljiških planina i Suve planine. Njena dužina iznosi oko 17km, a podeljena je na dve celine – gornju, koja je slična kanjonu i donju, koja predstavlja klisuru.
Zbog svojih karakteristika, prirodnih lepota i jedinstvenog biljnog i životinjskog sveta, Sićevačka klisura je proglašena za Park prirode. Ovo područje nastanjuju brojne retke i ugrožene vrste flore i faune.
Naime, oko 68 biljnih vrsta su registrovane kao endemske, od kojih neke više ne postoje na drugim područjima u Srbiji. Žalfija, ramonda su samo neke od retkih, zakonom zaštićenih vrsta. Ovde se mogu naći i kantarion, majčina dušica, kleka, rtanjski čaj, hajdučka trava i mnoge druge lekovite biljke. Na ovom prostoru se nalaze staništa lisice, zeca, divlje mačke, šakala. Lasica, tvor, jazavac, jež, krtica itd. takođe su stanovnici ovog kraja. Oko 100 vrsta ptica se gnezdi na području Sićevačke klisure. Među njima treba istaći najveću sovu na svetu, sovu buljinu, a pored nje tu su i sivi soko, suri orao, orao zmijar, ćuk, poljska jarebica, žuna, prepelica itd.
Od davnina, Sićevačkom klisurom su prolazili značajni evropski putevi, koji su činili vezu sa Azijom. U vreme Rima, to je bio takozvani „Via militaris“, a za vreme Vizantijskog carstva, „carigradski drum“. Zbog ovoga, na teritoriji Sićevačke klisure se mogu naći kulturni ostaci iz perioda od praistorije, Rima, Vizantije, pa sve do novijeg doba. Među njima treba izdvojiti manastire Svete Bogorodice, Svetog Nikole, Svete Petke itd.
